Eerste berichten uit Indonesië

Het heeft even geduurd, maar hierbij onze eerste belevenissen uit Indonesië (en Peter, bedankt voor je mobiele internet!)

Woensdag 13 april

Buiten is het -12 graden… binnen zitten 13 reizigers (en een heleboel meer) op 10 km hoogte op weg naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië. Het is op moment van schrijven (in Word, dus nog niet online) 22:30 uur Nederlandse tijd, da’s 4:30 uur lokale tijd op onze aankomstplek. En we hebben net het ontbijt achter de kiezen: omelet, worstjes, yoghurt, croissantje en koffie/thee. Prima verzorging hier in het vliegtuig.

Deze dag begon al vroeg: vanuit Amersfoort, Zwolle, Doesburg, Enschede en Zoetermeer zorgden Rinus en Ada, Henk en Corrie, Jaap en Eeke, Peter en Erna, Hinke, Arjan, Alie, Marga en Jenny dat ze om 9.00 uur op Schiphol waren. Hinke had zelfs een uitzwaaicomité meegenomen. Inchecken ging vlot, daarna nog even rondgesnuffeld ‘achter de douane’, allemaal gefouilleerd (en foei, Marga bleek een opschrijfboekje met een metalen spiraal in haar tas te hebben, dus 3x opnieuw) en daarna on board. En opstijgen maar!

Ben benieuwd wie er een beetje geslapen heeft, viel wel wat tegen. Gelukkig konden we onderweg de nieuwste films bekijken, dus vervelen hoefde niet echt. En af en toe enige turbulentie houdt het spannend…

Donderdag 14 april

Alie is de enige die nog aardig geslapen heeft, de rest wat gedommeld en af een toe een klein dutje. Om 6.30 uur (lokale tijd, dus de klok 6 uur vooruit) landden we in Kuala Lumpur. Het was hier nog donker. Is een groot vliegveld, met een soort metro naar ander deel vliegveld. Daar wat rondgelopen, bakje koffie gedronken en om 8.30 weer inchecken voor de vlucht naar Jakarta. In wachtruimte de visumpapieren ingevuld. Aan boord van weer een Malaysian-vliegtuig blijkt de vlucht 2 uur te zijn: tussen Kuala Lumpur en Jakarta zit ook weer tijdverschil. Dus vertrek om 9:30, aankomst om 10:30 en toch twee uur vliegen… Bij aankomst maar weer het horloge verzet. 

Bij aankomst allemaal een toeristenvisum aangeschaft (25 USD). Rinus wilde dit memorabele moment vastleggen (zoals vele van dat soort momenten in zijn fototoestel worden opgeslagen), maar een boze ambtenaar wilde dat niet. Later hebben ze allemaal samen nog even met Ada geposeerd. In de aankomsthal wachtte Jan ons op. Bijzonder: heb je zo’n eind gereisd, staat Jan uit Doesburg je daar gewoon te wachten. Hij is met de buschauffeurs ons komen ophalen. De bus is prima: de koffers met onszelf erbij passen erin en de airco is heerlijk.

De route dwars door Jakarta, deels over de tolweg, is een belevenis. Wat een stad:  grote gebouwen, hoge kantoren, sloppenwijken, enorme winkels/malls, armoedige kraampjes en ontstellend veel scooters/motors. Die crossen overal tussendoor.   

Uiteindelijk komen we, na zo’n tweeënhalf uur, we terecht bij ons guesthouse, een waar rustpunt in het overvolle Jakarta. Na een lunch (nasi goreng) rusten we allemaal wat op onze kamers.

Om 18.00 uur gaan we er nog even op uit naar het winkelcentrum in de buurt. Arjan ontmoet er Irvino, de Indonesische vader van een jongetje in Buitenpost. Hij gaat bij hem achterop de scooter terug naar het guesthouse. We dineren er met elkaar en sluiten de dag af. Lekke slapen!

Vrijdag 15 april

Vandaag staat het oude Batavia op het programma. Na het ontbijt (8 uur, brood en nasi goreng) vertrekken we met de bus richting het noorden van Jakarta. Bij de oude schoenerhaven Sunda Kelapa liggen zeilschepen (tegenwoordig wel met dieselmotor) die met de hand gelost worden. Vooral veel cement. Een mooi gezicht. Ook zien we wat oude VOC-bouwwerken en de Hoenderpasarbrug, de enige oud-Hollandse ophaalbrug die bewaard is gebleven. Het koloniale verleden van het vroegere Batavia herleeft vervolgens in Hotel Batavia, een grand café in oud-koloniale stijl. De koffie smaakt er prima. Nadat de kaartenverkoper een goede dag beleefde, bezochten we het Historisch Museum van Jakarta. Niet alleen kijken wij zelf onze ogen uit, ook wijzelf zijn een bezienswaardigheid. Verschillende van ons zijn op de foto gevraagd met een groepje scholieren. De vis, eend of kip heeft ons daarna prima gesmaakt, samen met een glas versgeperste vruchtensap of gerstenat.

Daarna ging de bustocht naar de nieuwe locatie van de theologische school SETIA, waarbij we vanuit onze kerken al een aantal jaren betrokken zijn. Sinds de school van z’n oude locatie verjaagd is (zomer ’08), was er nog geen geschikt onderkomen gevonden. Regelmatig verbleven de studenten in tentenkampen of oude gebouwen. Nu is de school gevestigd op een oud fabrieksterrein (kunstleerfabriek). Het jongensinternaat is er inmiddels provisorisch gehuisvest, het meisjesinternaat volgt binnenkort. We worden ontvangen door twee docenten die ons van alles vertellen over de school. Jan vertaalt onze vragen en hun antwoorden. Twee enthousiaste mensen met hart voor de zaak! Vervolgens leiden ze ons rond op het nieuwe campusterrein. De fabriekshallen zijn enorm groot en er is wel wat voorstellingsvermogen nodig om daar klaslokalen in te zien… De studenten zijn erg nieuwsgierig naar de blanken met die fototoestellen, sommigen kunnen een woordje Engels. Er wordt op dat moment gegeten, sommigen zijn aan het volleyballen. De jongens (van een jaar of 18-22) slapen onderdak in een van de fabriekshallen in afgeschermde ruimtes, op matjes op de grond. Aardige jongens. Zondag hopen we het meisjesinternaat te bezoeken, tijdens de kerkdienst.

Tegen zes uur begeven we ons weer in het verkeer. Wat een drukte, regelmatig staan we stil een file (maar zoeven de scooters om ons heen). Bijna onvoorstelbaar als je zoiets niet ’s meegemaakt hebt. Voor een van de reisgenoten raakte de blaas steeds voller en voller, zodat deze terstond geledigd diende te worden. Waar een plastic zak al niet goed voor kan zijn… Onderweg nog een buitje gehad. Terug in het guesthouse weer prima gegeten. En morgen vroeg weer op!   

Zaterdag 16 april

Na het ontbijt bracht onze bus ons naar een treinstation in de buurt van ons guesthouse. De stad Bogor, maar vooral de tuinen daar stonden op het programma voor vandaag. Omdat er zo snel niet een trein met AC (airco) gingen, kozen we voor een kaartje economy-class. De reis werd een avontuur op zich: een propvolle trein, boordevol Indonesiërs, met open deuren, jongens op het dak, muzikanten, blinde bedelaars, kruipende bedelaars…  En van alles te koop: haarknipjes, allerlei soorten eten, puzzels, lichtgevende sleutelhangers, stripboekjes, speelgoed. Vanwege het snelle instappen (de trein stopt amper en hoe wurm je je naar binnen in een propvolle trein, terwijl je ook nog moet opletten dat je zakken niet gerold worden…), raakte de reisgroep gesplitst. Spoorman Rinus, Ada, Marga, Jenny en Arjan zagen de trein voor hun neus wegrijden. Maar niet getreurd, ook de volgende trein was een even grote belevenis.

Aangekomen in Bogor, na een halfuur treinen, was de groep weer compleet en, na wat lekker koel drinken, liepen we richting de botanische tuinen. Vroeger was Bogor een klein dorpje, ver weg uit het drukke Jakarta. Vandaar dat de Nederlanders er destijds (1745) het buitenverblijf Buitenzorg bouwen. Maar inmiddels is Jakarta haast vastgegroeid aan Bogor en is er weinig rust meer over. Maar wel in de tuinen, prachtig is het daar. Hoge bomen, heel veel verschillende soorten planten, vijvers, een orchideeëntuin en –kas, een flinke oppervlakte. Van 12-2 hebben we er rondgezworven. Enkele van ons zijn geïnterviewd door Indonesische scholieren die voor school een toerist in het Engels moesten interviewen.

In een wegrestaurantje hebben we heerlijk gegeten. Daarna is een deel van de groep met een busje naar terug naar het station gegaan, anderen hebben gelopen. Zo’n taxibusje heeft ongeveer het formaat van een Susuki-busje en daar worden dan zes passagiers met opgevouwen knieën ingezet. Terug met de trein hadden we wel AC, een luxere trein. Voor vertrek waren ook hier muzikanten en verkopers, maar die mochten niet meereizen.

Terug in het guesthouse thee met een snack, om 20.00 uur is het diner. Daartussen gaan we naar de Pasar Malam, een marktje hier voor de deur. Een drukke markt met kleren, sokken, hoofddoeken, onderbroeken, plastic speelgoed… bijna hetzelfde als op een Hollandse jaarmarkt. Alleen de geuren en geluiden (en de temperatuur ’s avonds in het donker) is anders… Na het eten dit verslag gelukkig kunnen uploaden. En morgen weer vroeg op, ontbijt om 6.15 uur.