Vandaag zijn we naar Nunukan gevaren. Uit de lagune van Maratua varen ging prima ook al was het lastig in de draaikolken op het rechte pad te blijven. Eenmaal onderweg langs de buitenkant van de lagune werden we overvallen door een flink onweer. We konden aardig wat water opvangen en gelukkig werd de zee niet al te ruig. Kort daarna had Eric beet op de vislijn en konden we een prachtige Ikan Tingiri, een gestreepte makreel, aan dek slingeren. Bijna 1 m lang en 7 kg heerlijk visvlees!
Bij aankomst voor het nieuwe resort op het kleine eilandje Nunukan was het weer nog steeds niet veel soeps en het bleek dat we nergens met enige beschutting konden ankeren. De enige plek om te ankeren lag aan lagerwal en de bodem liep overal steil omhoog vanuit 45m en dieper. Voor de lange steiger van het resort bleek echter een mooring te liggen waaraan we in ieder geval tijdelijk konden vastmaken.
Marion, die het resort bestierd en die we al eerder hadden ontmoet in het Nabucco Resort in Maratua, waarschuwde ons, gehuld in regenjas vanwege de stromende regen, vanaf de steiger dat ze niet zeker was of de mooring sterk genoeg was. Reden voor mij om met de duikfles naar beneden te gaan en de zaak te bekijken. De mooring leek mij sterk genoeg, alleen hij lag vastgemaakt aan een uitstekende rots in de steile wand en daardoor erg dicht bij het ondiepe koraal. Maar er staat bijna altijd stroming en die hield ons in diep water boven de 'afgrond'. Alleen de stroming is hier heel raar en een gegeven moment, rond laagwater, lagen we toch ineens dwars en dreven we met de kont naar het ondiepe koraal. Even raakten we het koraal licht maar nadat we de lijn wat hadden in genomen bleven we net vrij. De mooring lijn stond echter bijna recht naar beneden, nog net niet snaarstrak! Na een minuut of wat veranderde de stroming echter plotsklaps en dreven we weer van het koraal weg.
De kok in het resort zou onze vis klaar maken en om ALK zo achter te laten was niet ideaal maar we hadden geen andere keuze en de gezelligheid van het resort lokte….. De tingiri hadden ze heerlijk klaar gemaakt op de bbq en daar hebben we samen met Marion en de drie gasten die ze had, van gesmuld en uiteindelijk zijn we de rest van de avond goed blijven liggen.
Terug aan boord ben ik in de kuip gaan slapen om een oogje in het zeil te kunnen houden. Toen ik mij rond half twaalf in de kuip installeerde was alles nog rustig. Laagwater was echter om twee uur en een half uur voor die tijd begonnen we dichter naar de koraalrand te drijven maar we bleven er vrij van. Een gegeven moment leken we weer normaal in de stroming te liggen en ik dacht weer te kunnen gaan slapen en trok mijn lakentje over me heen. De rust was echter maar van tijdelijke aard want voor ik in slaap kon vallen stak de wind op. Een onweersbui in aantocht!
Eric en Andre lagen al te slapen maar hadden de weersverandering ook opgemerkt en kwamen erbij in de kuip. Niet lang daarna begon de regen en gingen we in de regenkleding. Ondertussen had ik de motor gestart zodat we snel konden wegvaren als dat nodig zou zijn. De wirwar aan lijnen en drijvers van de mooring hadden we voor de zon onderging al zo klaar gelegd aan dek dat we het hele spul snel snel overboord konden gooien zonder het in de schroef te draaien. Maar nu al losgooien zou betekenen dat we verder de hele nacht zouden moeten ronddobberen want er was geen denken aan om de mooring 's nachts weer op te pikken als de bui zou zijn overgetrokken.
Gelukkig bleven de golven matig en na de zware regen kalmeerde de zaak weer, ook al waren er nog genoeg donkere wolken aan de hemel. Om een uur of vier kon ik het signaal 'brand meester' geven en zijn we allemaal weer onze kooi ingedoken.
Zo hebben we de nacht voor Nunukan ook weer overleefd.
No comments:
Post a Comment