Voor het laatste deel van het verblijf van Marijke en Roelof aan boord, staat een tocht over de rivier de Kinabatangan gepland. Dus het zeilen over de heldere diepblauwe zee met zijn rijke onderwaterleven wordt vervangen door het motoren over een modderige bruine rivier met een rijk bovenwaterleven. Naar aanleiding van de ervaringen van Jaap en Marijke, bevriende Nederlandse zeilers en toegewijde natuurliefhebbers, zijn onze verwachtingen hoog gespannen.
De Kinabatagan is met zijn 560 km Sabah’s langste rivier, waarvan het laatste deel het meest interessant is. Ironisch genoeg als gevolg van houtkap op grote schaal en de ontwikkeling van palmolie plantages, die in dit deel van Sabah de natuurlijke leefomgeving van veel dieren heeft aangetast. Het wildleven concentreert zich hierdoor in de smalle stroken beschermd natuurgebied die langs de rivier zijn overgebleven.
In een rustig gangetje, soms zelfs zonder motor gebruikmakend van de stroming, komen we al vele soorten vogels tegen, die altijd het eerste door Roelof, met zijn onafscheidelijke verrekijker om de nek, worden gespot en Marijke blijkt een scherp oog te hebben voor de aanwezigheid van apen. Tijdens onze tocht naar het plaatsje Sukau, waar we drie dagen over doen, worden we al getracteerd op diverse wonderlijke en bijzondere ervaringen van het wildleven langs de rivier. De eerste overnachting op de rivier blijken we vlakbij een als kerstboom flonkerende boom te zijn geankerd. Deze zit vol met vuurvliegjes die perfect gesynchroniseerd aan en uit flikkeren. Aan het eind van de tweede dag laten we ons anker vallen bij een paar grote bomen waarin een groep proboscis apen zich klaar maakt voor de nacht, die wij zittend op het voordek rustig kunnen observeren. National Geographic 'live' vanaf de ALK! En tijdens een tochtje met de bijboot over een ondiepe zijtak naar een meertje waar een grote krokodil zou zitten, worden Hans en Roelof verrast door een groepje badderende olifanten. De krokodil heeft zich gelukkig niet laten zien!
38 Mijl stroomopwaarts arriveren we in Sukau, van oorsprong een kleine jungle kampong waar nu zo’n 700 mensen wonen. Met het teruglopen van de visvangsten en opkomen van het ecotoerisme zijn veel jonge mannen overgestapt van vissen naar gidsen. Met hun bootjes pikken zij toeristen op van de lodges voor een ochtend, middag- of nachttoer langs de Kinabatangan of een van de vele zijtakken. Zo ook Ahmad die door onze zeilvrienden werd aanbevolen. Met zijn haviksogen weet hij zelfs de kleinste vogels, meest verscholen slangen of schuwste krokodillenjongen te spotten. Met hem maken we diverse tochten en dit leverde zonder uitzondering bijzondere ervaringen op. Kortom, het verblijf op de Kinabatangan heeft onze verwachtingen ruim overtroffen! Hieronder een foto-impressie van onze tocht en het leven op de Kinabatangan.
PS
Door te klikken op een foto krijg je hem groter te zien.
Hier heeft de nypa palm plaats gemaakt voor stroken primair oerwoud, het toevluchtsoord voor veel dieren.
Grote barges worden de rivier opgesleept om de palmolie af te voeren van plantages die verscholen liggen achter de groene oevers
Proboscis monkeys gesignaleerd. Een hele familie laat zich vanaf het voordek rustig bekijken en fotograferen
Roelof's aandacht verslapte nooit en de Swarovski maakte overuren 
Marijke genoot zichtbaar van het leven op en langs de rivier.
Proboscis monkeys zijn dol op de vruchten van de nypa palm
Een long-tail macaque die zijn maatjes lijkt te missen...
Proboscis monkeys komen alleen voor op Borneo en de Kinabatangan is de beste plek om ze te zien
Pigtail macaques zijn ook talrijk langs de Kinabatangan en worden zo genoemd vanwege hun varkensstaartje
Deze jonge pigtail macaques voelen zich helemaal thuis in hun 'sanctuary'
Met onze gids Ahmad drongen we tot diep in de jungle van Borneo door
In de schemering wist Ahmad deze verscholen green viper te vinden
De blue-eared kingfisher is de meest voorkomende ijsvogelsoort in Borneo en in het donker laten ze zich tot vrij dichtbij benaderen
Ook al is het nog maar een kleintje, dit krokodilletje ziet er al vervaarlijk uit
Een buffy fish owl met een ratje die hij net heeft gevangen
Ochtendgloren op de rivier
Badderen in de vroege ochtend
Vanuit de boot konden we de troep olifanten rustig observeren
Deze groep kwamen we tegen bij een ox-bow meer dat ontstaat als de rivier door erosie een bocht afsnijdt. Pygmy elephant is een beetje misleidende naam want zoveel kleiner als de Afrikaanse olifant zijn ze niet
Een mooie zijrivier op de scheiding van natuurpark en palmolie plantage
Mono cultuur van een palmolie plantage
Een monitor lizard die net zo nieuwsgierig naar ons was als wij naar hem
Regelmatig moesten de boeken eraan te pas komen om uit te 'vogelen' welke soort we nu precies gezien hadden
Om deze te spotten hadden we geen boek nodig maar Marijke is wel een stief kwartiertje 'op jacht' geweest om een plaatje van deze oriental pied hornbill te schieten
Met de stroom zakken er soms flinke bomen de rivier af en deze was zo'n 14 meter lang!
Maar het kan nog erger. Dit 'eiland' dreef gelukkig op veilige afstand voorbij.
Abai, een kleine kampong in een bocht van de Kinabatangan die langzaam door de rivier wordt afgesneden
Na afloop van een heerlijke maaltijd die voor ons (ondanks de ramadan) werd klaar gemaakt in één van de home stays in Abai, bracht de hele familie een bezoekje aan 'ALK'
Zonsondergang op de Kinabatangan
No comments:
Post a Comment