Hoe is het de 'ALK' vergaan na haar duikavontuur in de Zuid Chinese Zee? Wel vandaag zijn we vertrokken van Pulau Mantanani, een eiland voor de kust van Borneo. Voor het eerst sinds een lange tijd is het zonnig helder weer en met het lichtweerzeil op en een bakstagwind zeilen we met een lekker gangetje richting de noordpunt van Borneo. Gisteren waren we daar ook al naar op weg maar de wind bleek recht op de neus te staan. We kwamen geen meter vooruit tegen de golven en zijn weer omgedraaid om beschutting te zoeken achter het eiland. Vandaag hebben we dus een heel wat betere start!
Twee weken geleden is Marijke en een week later Roelof, een goede vriend van ons, aan boord aangekomen. Nadat de nodige klussen aan boord waren gedaan, reserve onderdelen en kaarten gekocht, de boot geïnspecteerd door een expertisebureau i.v.m. de af te sluiten verzekering, voorraden ingeslagen, drinkwater, benzine en diesel getankt, zijn we vier dagen geleden uit Kota Kinabalu vertrokken.
De dag voor ons vertrek, terwijl Hans nog e.e.a. aan boord te doen had, hebben Marijke en Roelof het 'hoger' opgezocht op Mount Kinabalu.
Aan de voet van de berg hebben zij een mooie wandeling gemaakt door een tropisch regenwoud op een hoogte van 1600 meter, waar het met 20 graden een stuk koeler was dan aan de kust. Roelof is een echte vogelaar en zag kans om met zijn superkwaliteit Swarovski verrekijker een aantal bijzondere vogels te spotten. De wilde tropische begroeïng was indrukwekkend, de lage bewolking rond de toppen van de bomen mysterieus en de regen die tijdens de wandeling door het bladerdek omlaag viel, maakte het tot een echte 'rainforest experience'.
Aan de kust regent het in deze tijd van het jaar ook regelmatig, maar dit jaar veel meer dan gebruikelijk. De afgelopen weken regende het steevast elke middag en de dag voor Marijke aan boord kwam werd ik voor anker liggend voor de jachthaven overvallen door het meest 'gewelddadige' onweer dat ik in jaren heb meegemaakt. In twee uur tijd viel er meer dan 60mm regen en volgens de Borneo Post was dit uitzonderlijk; zelfs het vliegverkeer lag urenlang stil. De wind draaide naar alle richtingen en 'ALK' lag flink te stampen en rollen in de rommelige zeeën maar in de modderige bodem lagen we rotsvast voor anker. Het afwijkende weer heeft te maken met El Nino waarmee het jaar is begonnen. Inmiddels schijnt dat te zijn over gegaan in El Nina. Hoe het ook zij, het weer is duidelijk van slag zoals we al eerder hadden ervaren tijdens de duiktrip in de Z.Chinese Zee. Bijkomend voordeel is wel dat we geen probleem hebben met drinkwater. Elke keer als de eerste druppels vallen gaan we meteen aan de slag met emmers en teiltjes om regenwater op te vangen en zo hebben we de tanks langzaamaan weer helemaal kunnen vullen.
Het plan was om gedurende mijn verblijf in KK in Sutera Harbour te gaan liggen maar de toegang tot de sjieke jachthaven werd mij ontzegd vanwege het feit dat ik geen verzekering heb. Een nieuwe regel die recent was ingevoerd. Een andere nieuwe regel was het exhorbitante liggeld om je bijbootje in de haven te mogen achterlaten. Dat kwam neer op de helft van het liggeld om er met ALK te liggen! Daar zou allemaal nog wel overheen te komen zijn als er een andere aanlegmogelijkheid was in KK maar in de ankerplaats in de stad zijn al diverse jachten bestolen, soms zelfs terwijl de eigenaars aan boord waren.
De stad zelf was vooral heel praktisch met alle mogelijkheden om er de benodigde inkopen te doen. Naast de moderne bebouwing en shopping centers was er een prachtige grote overdekte groente- en fruitmarkt en een levendige avondmarkt waar je vanalles kon kopen en eten. De maaltijden bij de Filippijnse eettentjes waren een bijzondere ervaring met overheerlijke gegrilde vis, calamares, king prawns en gamba's te kust en te keur die je aan eenvoudige lange tafels zij aan zij met locals en andere toeristen, zonder bestek kon verorberen.
Dit was een mooi contrast met het luxe restaurant van het Bunga Raja Resort op Pulau Gaya waar we, op onze eerste avond onderweg, door Roelof getracteerd werden op een verfijnde Thaise curry en bediend werden door Fauzi, de meest vriendelijke en kleinste restaurant manager die we ooit hebben meegemaakt!
Roelof en Marijke hebben de volgende ochtend vroeg in de omgeving van het resort een jungle wandeling gemaakt in de hoop vogels en apen te kunnen zien. Aan de vele geluiden te horen zaten ze er zeker wel, maar te zien waren ze niet in de dichte begroeïng. Enkele neushoornvogels hebben ze echter wel kunnen spotten.
Rond Pulau Mantanani zagen we gisteren met zonsondergang enorme zwermen fregatvogels, die met duizenden de nacht doorbrengen op een klein bebost eiland. Roelof is zowel op het land als op zee altijd alert om vogels te spotten en kan, net zoals Hans met zijn vissen, urenlang bezig zijn om zich te verdiepen in zijn vogelgids.
Verder geniet hij ook van het onderwaterleven. We hebben samen al een paar duikjes kunnen maken rond Pulau Mantanani en ondanks dat het harde koraal, zoals ook elders in de Zuid Chinese Zee, op sterven na dood is heeft hij kunnen genieten van wat er nog van de schoonheid onderwater over was. Naar de oorzaak van de massale koraalsterfte is nog geen wetenschappelijk onderzoek gedaan maar het 'duikteam' aan boord kwam tot de conclusie dat destructieve vismethoden zoals met dynamiet en cyaankali, vervuiling door overbevolkte kustgebieden, een explosieve groei van het aantal doornenkroon zeesterren die koraalpolypen eten en een verhoging van de zeewatertemperatuur als gevolg van de opwarming van de aarde hieraan ten grondslag liggen. Geen opwekkende constatering maar de harde realiteit van de 21ste eeuw!
